hataları yinelememek… bazı şeyler bir kerede öğrenilemiyor demek ki… başkasına kolay gelen bir ders, bir başkası için öğrenilmesi zor bir oldu olabiliyor…
yapacak birşey yok… geçmişi değiştirebilecek kadar güçlü değilim… keşkeler ve keşkeler… keşkeler çok zayıf ne kadar içten olurlarsa olsunlar…
kendi içimde yaşadığım şeyler hakkında kimsenin hiçbir fikri yok… bilmiyorsunuz… belki de bilmemelisiniz… herşey çok güzel de olabilirdi… herşey çok güzel olsaydı şu anda beni çok farklı bir yere konuyor olabilirdim… şimdi ise ‘…….’ teki oldum… değişen şeylerin ardından bir şans verdim… olmadı… üzgünüm…
ama olsun… ben biliyorum… kimseyi inandırmaya çalışmıyorum bile bir takım sebepler sürerek… olmayacak çünkü… öyle bilineceğim… ve peki diyeceğim sadece…
hiçkimse hiçbirşey bilmiyor… çok yalnızım… çok yalnızım… insanların ‘gördükleri’ var ve bildikleri bundan ibaret… her ağzımı açmaya yeltendiğimde, kendimi haklı çıkarmaya çalışacak bir bahane öne sürüyormuş gibi gözükeceğimin farkına varıp susuyorum… haklı veya haksız çıkmak gibi bir kaygım yok… ‘yaşadıklarım benim için hiçbirşey ifade etmiyor da haklı çıkmak için çırpınıyor’ görüntüsünü vermemek sessizliğimin sebebi…
ben haklı olduğuma inanmıyorum… hatalıyım… belki de çok… bunun ayrı bir acı yeri var içimde… yalnızlığın ayrı bir acı yeri var… sadece dürüst olduğumu biliyorum…
ve kaybedilen yürekler… bir daha asla geri gelmeyecekler…
hoşçakalın… umarım mutlu olursunuz da, yaşattıklarımı unutursunuz sizi büyütecek olan derslerin haricinde…
Dr. Kerem Koseoglu 
Leave a Reply