‘ne düşündüğünü pat pat söyleyebilme’ yetisini çok severim… insanın kendi kendine tanıdığı bir yeti… insanın kendini tanıdığı bir yeti… insanın kendini tanıttığı bir yeti…
‘yetisini kullanmayı seçmek ve seçimini hayata geçirebilecek iradeye sahip olmak’… irade inanmanın sonucudur… sonsuz iradeyse bilmenin… çünkü bilmek, inanmanın sonsuzluğudur…
hayat, geçmişin anıları, bugünün seçimleri ve yarının olasılıklarından ibarettir… seçimlerini bilinçli olarak yapan herkes, seçimi ne olursa olsun, saygıyı hakeder… ancak, bu saygıyı göstermek veya göstermemek de karşındakinin hayatına ait bir seçimdir… enteresan değil mi? seçimlerden örülü bir örümcek ağı…
elbette yaşamayı seçtiğim için yaşıyorum… insanların kendilerini uymak zorunda hissettikleri (ve hissettirildikleri) normlar ve sayıları milyonları bulan MİT’lerden bahsediyorum… ve bunun gibi şeyler… düşünen insanların sayısı ne yazık ki çok az… düşünmeden büyüyenler, çocuklarını da düşünmeden ve düşündürtmeden büyütüyorlar… ve sonuç? azizlerin yalnızlığı…
bir şarkıcı (grup) çıkar piyasaya… wow! parlak ceketi, ‘ben kimseyi takmam’ havaları… güneş gözlüğü şudur, ayakkabıları budur… onu izleyen binlerce ‘DÜŞÜNMEYEN’ insan, ‘hmmm işte böyle olunmalı’ diyerek bütün kasetlerini alır, bütün giydiklerini giyer… ona ne kadar yaklaşırsa o kadar ‘o’ olacağını sanır salak gibi… aslında… öyle bir insan yoktur… o şarkıcı yani; sadece şarkı söyleyen bir insan ve tiyatrosunu oynadığı bir MİT vardır… öyle süper insanlar yok dünyada, kimse diğerinden daha özel değil…
sonuçta, aslında hiç varolmayan biri olmaya çalışan bir ‘sürü’ düşünce cahili insan… ‘kimlik’lerinden çıkmış, hep birileri olmaya çalışan, hiç olmayan birilerine mümkün olduğu kadar çok yaklaşmaya çalışan ve yaklaştıkça kendini ‘tamam insan’ hisseden bir yığın… sadece şarkıcılar değil, binlerce, milyonlarca MİT var dünya üzerinde… hiç hoş bir görüntü değil ve her gün izliyorum…
ve insanların düşünmesi sürekli engelleyerek sadece üzerlerine düşen rolleri sürdürmeleri harika bir şekilde sağlanıyor…
– sen kimsin?
– ben? avukatım, ve iki çocuğum var
o kadar işte… ötesi yok…
sprite reklamında ‘imaja önem vermiyorsan sprite içersin’ denmesi gibi… ‘imaja önem vermiyorum’ da bir imajdır ve bu kısır döngüyü sprite içerek kıramazsın… MİT kısır döngüsünü de matrix izleyerek kıramazsın…
uyuyan insanlardan gerçekten sıkıldım… hayatta cep telefonları ve güneş gözlüklerinden; gece kimin nereye gittiğinden ve çok para harcayabilme çabasından çok daha fazlası var… tabii bu da bir seçim…
Dr. Kerem Koseoglu 
Leave a Reply