Gel Git

Sadece denizlerde olmaz gel-git… Sanırım ay yukarıda bir yerde olduğu sürece asla bilemeyeceğim… Dün mü iyi olduğumu sanıyordum, yoksa bugün mü kötü sanıyorum kendimi?

Kanatlarımı yeniden hissedebiliyorum… Kanatlarım ve huzurlu bir hüzün veren tatları… Kim bilir kim… Ne zaman bilir ne zaman… Neresi bilir nerede… Sadece yüreklerde olmaz gel-git… Kanatlar bir açılır bir kapanır yüreğin gölgesi altında…

Daha önce hiç görmemişim sanki… Bakmamışım, bakamamışım belki de… Bakabilip, bakıp her gördüğümde, ve görüp her hatırladığımda gözyaşlarım hatırlatıyorlar kendilerini yeniden… Sadece kanatlarda olmaz gel-git… Gözyaşları bir akar bir durur kanatların gölgesi altında…

Ve kelimeler… İfade edebilir miyim odamı penceresinden? Ve odam sığar mı penceremden dışarı? Pencerelere her takıldığında gözüm, birşeyler çıkmak ister dışarı, sığmayacağını bile bile… Sadece gözlerde olmaz gel-git… Dudaklar bir konuşur bir susar gözyaşlarının gölgesi altında…

Gecenin rüzgarı karıştırırken saçlarımı, derin bir nefes çekiyorum, kim bilir kim çekmişti aynı nefesi benden önce… İçimde tutarken binbir nefesin birini, birini içimde tutuyorum başka nefeslere bırakacağımı bile bile… Sadece dudaklarda olmaz gel-git… Nefes bir girer bir çıkar dudakların gölgesi altında…

Son nefesi iade ederken dünyaya, ayın ne kadar yaklaştığını fark ediyorum… Ve biliyorum artık… Sadece dünyada olmaz gel-git… Ay bir doğar bir ölür nefeslerin gölgesi altında…

Advertisement